కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం(ముఖారి రాగం - ఆది తాళం )

ఈ  కీర్తన సుప్రసిద్ధ వాగ్గేయకారుడు నారాయణ తీర్ధులు

 రచించిన శ్రీ కృష్ణ లీలా తరంగిణి   అనే భక్తి కావ్యం లోనిది . 

దీనిని భాగవతం లోని దశమ స్కందంలోని ప్రధాన ఘట్టాలను ప్రాతిపదికగా తీసుకొని రచనచేశారు . దీనిలో 12 తరంగాలు, 156 కీర్తన లు ఉన్నాయి. దీనికోసం 36 రాగాలు వాడారు. 

______________________________________________

కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం
బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం||

కృష్ణం కథవిషయ తృష్ణం జగత్ప్రభ విష్ణుం సురారిగణ జిష్ణుం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం|

నృత్యంతమిహ ముహురత్యంతమపరిమిత భృత్యానుకూలం అఖిల సత్యం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం |

ధీరం భవజలభారం సకల వేద సారం సమస్తయోగిధారం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం |

శృంగార రసభర సంగీత సాహిత్య గంగాలహరికేళ సంగం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం |

 

రాధారుణాధర సుతాపం సచ్చిదానందరూపం జగత్రయభూపం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం |

దామోదరం అఖిల కామాకరంగన శ్యామాకృతిం అసుర భీమం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం |

అర్థం శితిలీకృతానర్థం శ్రీ నారాయణ తీర్థం పరమపురుషార్థం
సదా బాల కృష్ణం కలయ సఖి సుందరం |

 

మా గురువు గారు శ్రీమతి గిరిజా కుమారి గారి గాత్రం లో  ఈ పాట .. 

  

కస్తూరి రంగ రంగా

కస్తూరి రంగరంగా - నాయన్న కావేటిరంగరంగా

శ్రీరంగ రంగరంగా నినుబాసి - యెట్లునే మరచుందురా

కంసుణ్ణి సంహరింపా - సద్గురుడు - అవతారమెత్తెనపుడూ

దేవకీ గర్భముననూ - కృష్ణావ - తారమై జన్మించెనూ

యేడు రాత్రులు చేరిచీ - ఒకరాత్రి - యేకరాత్రిగజేసెను

ఆదివారము పూటనూ - అష్టమీ - దినమందు జన్మించెనూ

తలతోను జన్మమైతె - తనకు బహు - మోసంబు వచ్చుననుచు

ఎదురుకాళ్ళను బుట్టెను - ఏడుగురు - దాదులను చంపెనపుడు

నెత్తురుతొవుండి యపుడూ - ఆబాల - కావుకావున యేడ్చుచు

నన్నేల యెత్తుకొనవే - ఓతల్లి - దేవకీ వందనంబు

ఒళ్లెల హీనంబుతో - ఈరీతి - నున్నాను కన్నతండ్రి

నిన్నెట్లు ఎత్తుకుందూ - నీవొక్క - నిమిషంబు తాళరన్నా

గంగనూ ప్రార్ధించెనూ - జలనిధుల - గంగతా నుప్పొంగెను

గంగనదిలో నప్పుడూ - దేవకీ - జలకంబులాడె నపుడు

ఇకనైన యెత్తుకొనవే - నాతల్లి - దేవకీ వందనంబు

కాని బాలుని వలెను - నన్నిట్లు - యెడబాసి యుండతగునా

నీపుణ్యమాయె కొడుకా - యింకొక్క - నిమిషంబు తాళుమనుచూ

కామధేనువు నప్పుడూ - దేవకీ - కడగి ప్రార్థించగానూ

పాలవర్షము గురిసెను - అప్పుడా - బాలుపై చల్లగానూ

తడివస్త్రములు విడిచెనూ - దేవకి - పొడివస్త్రమును కట్టెను

పొత్తిళ్ళమీద నపుడూ - బాలుండు - చక్కగా పవళించెను

తనరెండు హస్తములతో - దేవకి - తనయుణ్ణి యెత్తుకొనెను

అడ్డాలపై వేసుక - ఆబాలు - నందచందము చూచెను

వసుదేవు పుత్రుడమ్మా - ఈబిడ్డ - వైకుంఠ వాసుడమ్మా

నవనీత చోరుడమ్మా - ఈబిడ్డ - నందగోపాలుడమ్మ

సితపత్రనేత్రుడమ్మా - ఈబిడ్డ - శ్రీరామ చంద్రుడమ్మ

శిరమున చింతామణి - నాతండ్రి - నాలుకను నక్షత్రము

పండ్లను పరుసవేది - భుజమున - శంఖుచక్రములు గలవు

వీపున వింజామరం - నాతండ్రి - బొడ్డున పారిజాతం

అరికాళ్ళ పద్మములును - అన్నియూ - అమరెను కన్నతండ్రీ

నీరూపు నీచక్కనా - ఆ బ్రహ్మ - యెన్నాళ్లు వ్రాసెతండ్రీ

అన్నెకారి కడుపునా - ఓ అయ్య - ఏల జన్మిస్తివయ్య

మా యన్న కంసరాజు - ఇప్పుడూ - వచ్చు వేళాయెరన్నా

నిన్ను నే నెత్తుకోని - ఏత్రోవ - నేగుదుర కన్నతండ్రి

ఆ చక్కదనము జూచి - దేవకి - శోకింపసాగె నపుడు

తల్లి శోకము మాన్పగా - మాధవుడు తంత్ర మొక్కటి చేసెను.

పెద్ద బొబ్బలు పెట్టుచూ, మాధవుడు - గట్టిగా యేడ్వసాగె

శోకంబు చాలించియూ - దేవకి - బాలుణ్ణి యెత్తుకొనెను

నాయన్న వూరుకోరా - నాతండ్రి - గోపాల పవళించరా

అల్లడుగొ బూచివాడు - నాతండ్రి - వస్తాడు పవళించరా

బూచులను మర్దించనూ - నలినాక్షి - బుద్ధిమంతుడను అమ్మా

బూచేమి చేసునమ్మా - నాతల్లి - బూచి నన్నెరుగు నమ్మా

నీ పుణ్యమాయె కొడుకా - నీ వొక్క - నిమిషంబు తాళుమనుచు

అల్లడుగొ జోగివాడూ - నా తండ్రి - వస్తాడు పవళించరా

జోగి మందుల సంచులూ - ఏ వేళ - నా చంక నుండగాను

జోగేమి చేసునమ్మ - నా తల్లి - జోగి నన్నెరుగునమ్మా

నీ పుణ్యమాయె కొడుకా - నీ వొక్క - నిమిషంబు తాళుమనుచు

అల్లదుగొ పాము వచ్చె - నా తండ్రి - గోపాల పవళించరా

పాముల్ల రాజె అయినా - శేషుండు - పాన్పుపై యుండగానూ

పామేమి చేసునమ్మా - నలినాక్షి - భయము నీ కేలనమ్మా

నీలమేఘపు చాయలూ - నీమేను - నీలాల హారములునూ

సద్గురుడు వ్రాసెనాడు - నా తండ్రి - నీరూపు నీచక్కన

నిన్ను నేనెత్తుకోనీ - యేత్రోవ - పోదురా కన్నతండ్రి

నాకేమి భయములేదే - నాతల్లి - నాకేమి కొదువలేదే

మా మామ కంసుకుండు - ఈ వేళ - నన్ను చంపగ వచ్చినా

మా మామ నాచేతనూ - మరణమై - పొయేది నిజము సుమ్మూ

వచ్చు వేళాయెననుచూ - నా తల్లి - వసుదేవు పిలువనంపూ

గోపెమ్మ బిడ్డ నిపుడూ - శీఘ్రముగ - తెచ్చి నీవుంచవమ్మా

అంతలో వసుదేవుడూ - బాలుణ్ణి - తలమీద ఎత్తుకొనెనూ

రేపల్లె వాడలోనూ - గోపెమ్మ - ఇంటనూ వచ్చె నపుడూ

గోపెమ్మ పుత్రినపుడూ - వసుదేవు - భుజముపై నెక్కించుకూ

అతి త్వరితముగ వచ్చెనూ - దేవకి - హస్తముల నుంచె నపుడు

దేవకికి - తనయు డపుడూ - పుట్టెనని - కంసునకు కబురాయెను

ఝల్లుమని గుండెలదర - కంసుండు - పీఠంబు దుమికె నపుడూ

జాతకంబులు చూచెనూ - గండంబు - తగిలెనని కంసుకుండు

చంద్రాయుధము దూసుకా - శీఘ్రముగ - దేవకి వద్దకొచ్చె

తెమ్మని సుతునడిగెనూ - దేవకి - అన్నదీ అన్నతోనూ

మగవాడు కాదురన్నా - ఈ పిల్ల - ఆడపిల్ల నమ్మరా

ఉపవాసములు నోములూ - నోచి యీ - పుత్రికను గంటినన్నా

పుత్రి దానము చేయరా - నాయన్న - పుణ్యవంతుడవురన్నా

దేవాదిదేవులైన - బ్రహ్మ రు - ద్రాదులకు పూజచేసి

పూజ ఫలముచేతనూ - వారి కృప - వల్ల పుత్రికను గంటీ

నీ పుణ్యమాయెరన్నా - నీవు పు - త్రికను దయచేయుమన్నా

నిర్దయాత్మకుడవగుచు - నీవిట్లు - చేయుట తగదు రన్నా

ప్రేమతో చెల్లెలపుడు - అన్నను - చెయిపట్టి బ్రతిమాలెనూ

గంగాది నదులయందూ - పుత్ర దా - నము చేయమని వేడెనూ

కాదుకాదని కంసుడూ - దేవకి - పుత్రికను అడిగె నపుడు

అడ్డాలపై బాలనూ - పుచ్చుకొని - ఎగరేశి నరకబోయె

అంబరమునకు ఎగురగా - వేయనపు - డా బాల కంసు జూచి

నన్నేల చంపెదవురా - నీ యబ్బ - రేపల్లె వాడలోను

పెరుగుతున్నాడు వినరా - కృష్ణావ - తారమై జన్మించెనూ

నిజముగా దోచెనపుడూ - కంసుడు - యేతెంచి పవళించెనూ

రేపల్లె వాడలోనూ - పెరుగుచు - న్నాడనీ దిగులొందెను

నీ యబ్బ నీ తాతరా - కంసుడా - కృష్ణుండు పుట్టెననుచూ

చల్లమ్ము వారలెల్లా - ఆకబురు - చక్కగా చెప్పగాను

పూతకికి కబురాయెను - అప్పుడా - పూతకి చనుదెంచెను

శృంగారముగ పూతకీ - స్తనములకు - విషధార పూసుకొనెను

రేపల్లె వాడలందూ - కృష్ణుడు - తిరుగుచున్నా చోటుకూ

చనుదెంచి విషపుపాలూ - ఇవ్వగా - సమకట్టి ఇవ్వగానూ

బాలురతో బంతులాడ - కృష్ణుని - బాలరందరు కొట్టగా

కావుకావున ఏడ్చుచు - పరుగెత్తి - వీధి నడుమను నిలచెనూ

ప్రేమ కృష్ణుణ్ణి చూచీ - పూతకి - ప్రియముతో బుజ్జగించి

నా యన్న వూరుకోర - నా తండ్రి - పాలు యిచ్చెదను రార

మూడు గుక్కలు పీల్చగా - పూతకి - భూమిపై కొరిగి పడగా

గోపెమ్మ జూచి అపుడూ - బంగారు - గిన్నెలో బువ్వపెట్టి

ప్రొద్దున్న వుగ్గుపోసి - కృష్ణుణ్ణి - ఒడిలోను పండవేసె[1]

అంతలో కంసహితుడూ - బండిరూ - పై - యెదురుగావచ్చెనూ

పాదములు రెండు పిడుగు - లావలే - దడదడా విసిరెనపుడూ

వృషభమై వచ్చి నిలువ - ఒక్కలఘు - వున చంపివేసెనపుడూ

చల్లమ్ము వారలెల్లా - ఈ కబురు - చల్లగా చెప్పిరపుడు

రేపల్లె వాడలోను - ఉన్నట్టి - గోపికలు గుంపుగూడి

మాయిళ్ళ కొచ్చునమ్మా - కృష్ణుడు - మమురవ్వ చేసునమ్మా

తాళలేమమ్మ మేము - నీ సుతుడు - తాలిమితో వుండడమ్మా

ఇకనైన బుద్ధిచెప్పీ - ఇంతిరో - పదిలమ్ము సేయుమమ్మా"

అనుచునూ గట్టిగాను - మనమంత - గోపెమ్మ కడకుబోయి

చెప్పుదామనుచు వారు - గోపెమ్మ - చెంతకేగగ నప్పుడు

గోపాలకృష్ణు డపుడూ - అచటనే - పాలుత్రాగుచు నుండెనూ

ఇదియేమి యాశ్చర్యమే - ఓ చెలియ - ఇదియేమి చోద్యమమ్మ

కనుపాపలను దీసునే - కృష్ణుడు - దొంగతనములు చేసునే

ఇకనేమి చేసునోను - మనము బులు - పాటమున వస్తిమమ్మా

అమ్మనే నెరుగనమ్మా - నాత్రోవ - నేబోవు చుండగాను

ననురవ్వ చేసిరమ్మా - నేనంత - భయపడీ వస్తినమ్మా

కొబ్బరి కుడకలనుచు - గోపికలు - గొబ్బున పిలువబోవ

కొబ్బరి కుడకలనుచు - గోపికలు - గుబ్బలను చూపినారు

పౌర్ణమి రోజులందు - జలజాక్షు - లందరూ కూడకోనీ

చీరలటు తీసివేసి - గోపికలు - జలకమాడుచు నుండగా

తీసివుంచిన చీరలు - కృష్ణుండు - వేసె ఆ పొన్నమీద

వేసియా వేణునాదం - వూదుచూ - వుండె నా మాధవుండూ

జలకమ్ము చాలించియూ - గోపికలు - మనచీర లేమాయెనే

నమ్మరాదే కృష్ణుని - ఇకను ఈ - చినగొల్లవాని నెపుడూ

ఎంతపని చేసెనమ్మా - ఓ చెలియ - ఏమి యాశ్చర్యమమ్మా

వెదకుచూ కొందరుండీ - నీళ్ళలో - మునిగియుండిరి కొందరూ

అప్పుడూ గోపికలలో - ఒకయింతి - తాజూచి శ్రీకృష్ణునీ

రారె ఓ అమ్మలార - ఈ పొన్న - మీదున్న శ్రీకృష్ణునీ

ఇవ్వరా మా చీరలూ - ఓ కృష్ణ - ఇవ్వరా మా రవికెలూ

దండంబు పెట్టెదమురా - కృష్ణయ్య - దయయుంచి దయచెయ్యరా

అందరూ ఒకచేతితో దండంబు - పెట్టగా చూచితాను

పొందుగా మీరందరూ - దండంబు - రెండుచేతుల బెట్టరే

ఎంతపని వచ్చెననుచూ - గోపికలు - మానభంగము నొందిరీ

వసుదేవ తనయునకునూ - దండంబు - రెండుచేతుల బెట్టిరీ

పొందుగా వలువలన్నీ - కృష్ణుండు - పేరుపేరున ఇచ్చెను

నాయత్త తిట్టునేమో - యనుచు నొక - రొకరితో వగచిరపుడూ

మాయాడు బిడ్డ యిపుడూ - కొట్టునో - నా బావ దండించునో

నా మగడు బ్రతుకనీడు- ఓయమ్మా నీనేమి చేతునమ్మా

కస్తూరి రంగరంగా - నాయన్న కావేటిరంగరంగా

శ్రీరంగ రంగరంగా నినుబాసి - యెట్లునే మరచుందురా

కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్ 🙏🙏

సుత్తుల్లో పలు రకములు 🔨🔨

ఒకడు ఠంగు ఠంగుమని గడియారం గంట కొట్టినట్లు సుత్తేస్తాడు. . 

హ హ హ. దాన్ని ' ఇనప సుత్తి ' అంటారు. 

అంటే ' ఐరన్ హేమరింగ్ 'అన్నమాట. 

ఇంకోడు సుత్తేస్తున్నట్లు తెలియకుండా మెత్తగా వేస్తాడు-

రబ్బరు సుత్తి. అంటే ' రబ్బర్ హేమరింగ్ ' అన్నమాట.

ఇంకోడు ప్రజలందరికీ కలిపి సామూహికంగా సుత్తేస్తాడు -

'సామూహిక సుత్తి ' దీన్నే 'మాస్ హేమరింగ్' అంటారన్నమాట. 

అంటే రాజకీయ నాయకుల మీటింగులూ ఉపన్యాసాలు ఈ టైపు. 

పోతే ఇంకో టైపుంది. 

ఎవరైనా  నీకు సుత్తేద్దామని వచ్చారనుకో, నువ్వు తిరిగి వాళ్ళకి  సుత్తేశాననుకో- 

అహ, ఉత్తినే అనుకుందాం. 

దాన్నే ఎదురు సుత్తి అంటారు. అంటే ' రివర్స్ హేమరింగ్ ' అన్నమాట. 

ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే, నాది సుదీర్ఘ సుత్తి అవుతుంది...................

అంటే ' ప్రొలాంగ్డ్ హేమరింగ్ 'అన్నమాట. 

శ్రీ కనకవల్లికి సిరుల మా తల్లికిి

శ్రీకనకవల్లికి సిరుల మా తల్లికి సౌభాగ్యవతికిదే జయమంగళం|

చక్కని మోమునకు శ్రీకాంత శోభితకు శ్రీమహాలక్ష్మికి శుభమంగళం||

                                                                 |శ్రీకనకవల్లికి|

ఘల్లు ఘల్లున గజ్జె లందెలు మ్రోగేటి పాదపద్మములకు ఇదే మంగళం|

కనకధారలతోడ గాజుల సవ్వడితో హస్త కమలంబులకు ఇదే మంగళం|

                                                                                      |శ్రీకనకవల్లికి|

కరుణా కటాక్ష వీక్షణంతో చూసేటి అరవిందలోచనకు జయమంగళం|

సకల శుభ కళలతో అలరాలుచున్న మా పద్మనాభ ప్రియకు ఇదె మంగళం|

                                                                                                  |శ్రీకనకవల్లికి|

అఖిలాండకోటి బ్రహ్మాండ నాయకియగు జయ జగజ్జననికిదె మంగళం|

కోరినదే తడవుగా వరములిచ్చే తల్లి హరి పట్టపురాణికిదె మంగళం|

                                                |శ్రీకనకవల్లికి|

శనగలమాసం

"ఇవ్వాళ శనగలు సాతాళించొద్దమ్మా.. మాటోళీ చేసుకుందాం. లేకపొతే

వడలేసినా సరే.." 

అమ్మా, నేను  పేరంటానికి వెళ్ళడానికి సిద్ధపడుతుండగానే

రాబోయే శనగలని ఏం చేయాలో నిర్ణయించేశాను నేను. 

శనగలతో బోల్డన్ని వంటకాలు చేసుకోవచ్చు కదా మరి. 

"మాటోళీ ఏవిటి మాటోళీ? పాటోళీ అనాలి. 

వెనకటికి నీలాంటిదే , 

చదువుకి ముందు కాకరకాయ్, చదువయ్యాక కీకరకాయ్ అందిట 

" అమ్మ  ఏమో అనేదే కానీ నాన్న  నన్ను రక్షించేశారు "

అది  సరిగ్గానే చెప్పింది  లేవే.. నువ్వు 

చేసేదాన్ని మాటోళీ అనే అనాలి..."

అమ్మా మాట తిరగెయ్యబోయింది...

కానీ అప్పుడే గేటు దాటి లోపలికి వస్తున్న ఆడవాళ్ళని చూసి ఆగిపోయింది. 

పట్టు చీరలు కట్టుకుని, బోల్డన్ని నగలు పెట్టుకుని వచ్చారు వాళ్ళు.

మరి పేరంటానికి వెళ్ళాలంటే అలాగే తయారవ్వాలి కదా. 

అమ్మ, నేను కూడా తయారైపోయం . 

అసలు శ్రావణ మాసం వస్తుందనగానే

నాకు ఉన్న రెండు పట్టు పరికినిలు రవణమ్మకి 

వేసేస్తుంది అమ్మ, ఓ వంద జాగ్రత్తలు చెప్పి. 

పేరంటానికి పట్టు పరికినిలే కట్టుకుని వెళ్లాలని అమ్మ సిద్ధాంతం. 

పేరంటం అంటే అమ్మా ఎంత బాగా తయారవుతుందో. 

అప్పటికే ముస్తాబులై  వచ్చిన స్నేహితురాళ్ళు 

"ఆలీసం అయిపోతోంది.. తొరగా వచ్చేయండి.." 

అని తొందర పెట్టగానే.....

అమ్మా, నేను  పేరంటానికి బయలుదేరతాము అన్న మాట .

  శ్రావణ మంగళవారం అంటే కనీసం అరడజను పేరంటాలు తప్పకుండా 

ఉంటాయి ఊళ్ళో. 

ఇవి కాకుండా ఇంటికొచ్చి వాయినం ఇచ్చేవాళ్ళు సరేసరి. 

ఇంటినిండా వద్దంటే శనగలు. 

సాతాళింపు, వంకాయి-శనగల కూర, శనగ వడలు, పాటోళీ...

నెలంతా ఇవే వంటకాలు మాకు. 

 అసలు ఈ పేరంటానికి వెళ్ళడం ఓ పెద్ద ప్రహసనం. మధ్యాహ్నం 

పేరంటానికి పొద్దున్న నుంచీ  హడావిడి. 

మధ్యాహ్నం కాఫీలవ్వగానే బయలుదేరతారా, 

మళ్ళీ దీపాలు పెట్టే వేళకి ఇళ్ళు చేరేవాళ్ళు. 

మామూలుగా అయితే మగ పిల్లలకి పేరంటాల్లో ప్రవేశం లేదు.. 

మరి మా తమ్ముడు కి  ఎలా   దొరికిందంటే.. 

బోల్డు బోల్డు శనగలు పట్టుకుని ఒక్కసారే

 ఇంటికి రావడం అమ్మకీ, నాకు  కష్టం కదా

 అందుకని మా తమ్ముడు ప్రతి పేరంటానికీ వచ్చి  

శనగలు ఇంటికి చేరేసే వాడన్న మాట.

 మా తమ్ముడు అలా  పేరంటాలకి వెళ్ళడం బామ్మకి నచ్చేది కాదు. 

"వీడెందుకూ పోతు పేరంటాల్లా.." అనేది కానీ, 

వాడెప్పుడు  పట్టించుకునే వాడు  కాదు.  

అమ్మ తమ్ముడిని  వద్దు అనేది కాదు కానీ బోల్డన్ని జాగ్రత్తలు చెప్పేది.

 ముఖ్యంగా ఎవరు మాట్లాడుతున్నా

 మధ్యలో వచ్చి తన  అభిప్రాయాలు చెప్పొద్దని మరీ మరీ చెప్పేది. 

 అలా పిలవని పేరంటంలా మాట్లాడకూడదుట కదా, అందుకన్న మాట. 

పేరంటం శనగల్లో వేసే కొబ్బరి ముక్కలు ఎంత బాగుంటాయో. 

శనగలు ఇంటికి తెచ్చినప్పుడల్లా నేను,తమ్ముడు కొన్ని కొబ్బరి ముక్కలు నోట్లో 

వేసుకుని (అన్నీ తీసేసుకుంటే అమ్మకి అనుమానంవస్తుంది)

దేవుడి గూట్లో నైవేద్యం కోసం పెట్టిన బెల్లం ముక్కలు

 కూడా బుగ్గన వేసుకుంటూ ఉండేవాళ్ళం . 

అలా నోట్లోనే కొబ్బరి లౌజు తయారు చేసుకునే ఏర్పాటు ఉండేది.

 ఒక్కోసారి  శనగలు మరీ ఎక్కువ వస్తే అమ్మ కొన్నింటిని ఆవుకి పెట్టేసేది.

 "పాడు చేసుకునే కన్నా, దూడకి పెడితే పుణ్యం" అంటూ.

 అసలు పేరంటంలో ఎన్నేసి విషయాలు మాట్లాడుకుంటారంటే.. 

కొత్తగా చేయించుకున్న నగల మొదలు,

 టీవీలో వచ్చే నాటకాల వరకూ దొర్లని టాపిక్ ఉండదు. 

పిల్లల చదువులు, పక్కింటి వాళ్ళతో గొడవలు..ఇవన్నీవినిపిస్తూ ఉండేవి.  

ఎవరైనా పేరంటానికి రాకపోతే వాళ్ళ గురించి కొంచం 

ఎక్కువగా మాట్లాడుకునే వాళ్ళు. 

 ఇప్పుడెక్కడా అలాంటి సందడి  కనిపించడం లేదు.. 

కొన్నాళ్ళు పోతే "ఒకప్పుడిలా పేరంటాలు జరిగేవి" అని చెబితే నమ్మరేమో కూడా..

బేరం

బేరమాడడం అనేది మన జీవితంలో ఒక భాగం అని చెప్పాలేమో.

ప్రతి ఒక్కరూ ఏదో ఒక సందర్భంలో ఏదో ఒక వస్తువుని బేరం చేసే ఉంటారు. 

నిజానికి ఈ బేరం ఆడడం అనేది ఒక కళ అనిపిస్తుంది నాకు. 

ముందుగా ఒప్పుకోవాల్సిన నిజం ఏమిటంటే నాకు బేరమాడడం పెద్దగా రాదు. 

అయినా అప్పుడప్పుడూ ప్రయత్నిస్తూ ఉంటాను. 

నా చిన్నప్పుడు మా ఊళ్లోకి బట్టల మూటల షావుకార్లు వచ్చేవాళ్ళు. పెద్ద పెద్ద బట్టల

 మూటలు సైకిల్ వెనుక కట్టుకుని ఊరూరూ తిరుగుతూ బట్టలు అమ్మేవాళ్ళు. 

 అందరూ మధ్యాహ్న భోజనాలు ముగించి, అరుగుల మీద చేరి పిచ్చాపాటీ లో పడే

 వేళకి సైకిల్  బెల్లు కొట్టుకుంటూ ఈ షావుకార్లు దిగిపోయే వాళ్ళు.  ఒక్కసారిగా సందడి

 మొదలయ్యేది. 

మా ఇంటి దగ్గర ఎవరు ఏం కొనుక్కోవాలన్నా నాడెం చూడడం (నాణ్యత

 పరిశీలించడం) మొదలు, బేరం చేయడం వరకూ అన్ని బాధ్యతలూ మా

 మేనత్త తీసుకునేది. బేరం చేయడం లో నోబుల్ బహుమతి లాంటిది ఏమన్నా ఉంటే

 ఆవిడకి నిరభ్యంతరంగా  ఇచ్చేయొచ్చు. చెప్పిన రేటుకి సగం నుంచి బేరం

 మొదలయ్యేది. 

డైలీ సీరియళ్ళు లేని ఆ రోజుల్లో ఆ బేరమే గంటల తరబడి సీరియల్లా సాగుతూ

 ఉండేది. 

ఒక బేరం సాగుతూ ఉండగానే మరొకరెవరో వచ్చి ఇంకేదో ఎంపిక చేసుకునే

 వాళ్ళు. అలా అలా సాగి సాగి చివరికి కొనాల్సినవి అన్నీ కలిపి 'కండ గుత్త బేరం' 

కింద  కొనేసి ఎవరి వాటా డిస్కౌంట్ ని వాళ్ళు పంచేసుకునే వాళ్ళు. 

మా మేనత్త స్పూర్తితో నేను స్కూల్లో చదివే రోజుల్లో మొదటి సారి బేరం చేశాను,

 బడి దగ్గర కొట్లో నిమ్మతొనలు. అంటే నిజం నిమ్మతొన కాదు, 

తియ్యగా పుల్లగా ఉండే ఒక చాక్లెట్. 

మా అత్త కి ఉన్నంత టాలెంట్ నాకు లేకపోవడం వల్ల బేరం కుదర లేదు. 

హైస్కూల్లో చదివే రోజుల్లో 'పెళ్లి బేరాలు' అనే మాట నా చెవిన పడింది. 

అంటే కట్న కానుకలు మాట్లాడుకోవడం అన్నమాట.

 వినడానికి కొంచం అదోలా అనిపించినా ఆ పేరు సరైనదే అనిపించింది తర్వాత్తర్వాత.

 మేష్టారు హాజరేస్తూ ఒకమ్మాయి పేరు దగ్గర ఆగి 'ఎందుకు రాలేదు?' అని అడిగారు. 

 ఆమె స్నేహితురాలు లేచి నిలబడి 'ఇయ్యాల్దానికి పెళ్లి బేరాలండి' అనగానే క్లాసంతా గొల్లుమంది. 

 మేష్టారు పాపం నవ్వాపుకుని సైలెన్స్ అని అరిచారు. 

కాలేజీ పిల్లలెవరి దగ్గరైనా 'బార్గెయిన్' అని చూడండి. ముఖం చిట్లిస్తారు. 

మా రోజుల్లో కూడా అంతే.

అమ్మతో బయటికి వెళ్ళినప్పుడు తనేమైనా బేరం చేస్తుంటే 

'అబ్బా.. ఎందుకమ్మా' అని విసుక్కునే దానిని . 

'నీకు తర్వాత తెలుస్తుందిలే ' అనేది. తెలిసింది, నిజంగానే. మన దగ్గర బేరమాడే టాలెంట్

 లేనప్పుడు, ఆ టాలెంట్ ఉన్న వాళ్ళని కూడా తీసుకెళ్తే ఉపయోగం అన్న సత్యం బోధ పడింది. 

వాళ్ళు బేరం చేసేటప్పుడు అమ్మకందారు మనం అడక్క పోయినా మనకి 'న్యాయమూర్తి' హోదా

 ఇచ్చేసినా, మనం ఆవేశ పడిపోకూడదనీ, మౌనంగా ఉండాలనీ కొన్ని అనుభవాలు నేర్పాయి.

ఇప్పటికీ నేను కూరగాయలు బేరం చేయడం లో వీక్. 

ఆ మాటకొస్తే ఎంపిక చేయడంలో కూడా. 

వీధుల్లో అమ్మోచ్చే కూరగాయలు, పళ్ళు గీసి గీసి బేరం చేసేవాళ్ళు కూడా 'ఫ్రెష్' లకీ 'స్టోర్' లకీ

 వెళ్తే బేరం మాట మర్చిపోవడం వింతల్లోకెల్లా వింత. 

బేరం గురించి ఎంత చెప్పినా తరగని విశేషాలు పుడుతూనే ఉంటాయి మరి. 

అన్నట్టు ఈ టపా రాస్తున్నంత సేపూ 'భలే మంచి చౌక బేరము..' పాట గుర్తొస్తూనే ఉంది నాకు..